Neem het spel, toon de rugzijde niet, maar blader door de beelden en laat het publiek meekijken. Hiermee toont u dat het spel onvolledig is, maar tevens dat het normale kaarten zijn. (Vertel uw publiek nooit dat u normale kaarten gebruikt: ze zullen u nooit geloven!) U zoekt het beeld van de rode kaart op, en coupeert dit naar de rugzijde van het spel. Sluit het spel en draai het om. Leg het in de linkerhand met de rode rug boven. De toeschouwers zullen aannemen dat u een rood spel gebruikt (ze hebben geen reden om iets anders aan te nemen).
U gaat een toeschouwer nu een kaart laten kiezen. Zometeen spreidt u de kaarten van de linker- naar de rechterhand, en u vraagt de toeschouwer om een van de kaarten aan te wijzen. Dit gaat u op de volgende manier doen: Draai de beeldzijde van het spel naar boven, houdt het in de mechanicsgreep in de linkerhand, waarbij uw vingertoppen omhoog wijzen en de rug van uw hand naar de grond wijst. Breng de rechterhand dichterbij, afwachtend in dezelfde mechanicsgreep, om zometeen kaarten te ontvangen.
Duw nu met de linkerduim de bovenste paar kaarten van de linker- in de rechterhand. Op datzelfde moment gebruikt u de linker middelvinger om de onderste kaart (dat is de kaart met de rode rug) naar de rechterhand te duwen. De rode kaart moet onder de andere kaarten terechtkomen. Vang de kaart zodanig op, dat de korte zijde die het verst van u vandaan is, tegen de onderste twee kootjes van uw rechter wijsvinger ligt, en de linkerpunt van de kaart in de bovenste knokkel.
Alle andere kaarten worden nu over deze kaart heengeduwd, zodat de rode kaart altijd in de rechterhand blijft liggen, onder de spreiding van de kaarten. De kaart moet onzichtbaar blijven. Deze kaartbeheersing heet de "undercul", en is een geliefde beheersing onder valsspelers en Darwin Ortiz.U moet de toeschouwer van de kaarten afleiden als u de rode kaart naar de rechterhand geeft. Niet omdat u misschien verraadt waar u mee bezig bent, maar omdat een undercul, hoe perfect ook uitgevoerd, altijd een abnormale beweging is.
Bovendien heeft u een goede afleiding: u kijkt de toeschouwer in de ogen en vraagt of hij een kaart wil aanwijzen die hem bevalt. Als u tegen de toeschouwer praat, zal hij u aankijken. U kijkt uiteraard terug, en op dat moment kunt u de undercul uitvoeren. Let er op dat u geen gehaaste bewegingen maakt, daar dit de aandacht van de toeschouwer terugtrekt naar de kaarten.
Tegen de tijd dat de toeschouwer een kaart gaat aanwijzen, heeft u vast en zeker reeds de helft van het spel in de rechterhand. Op een gegeven moment raakt de linkerhand leeg. Als u nog enkele kaarten in de linkerhand overheeft, dan stopt u met doorgeven. Spreidt de kaarten zover u kunt, zodat er zoveel mogelijk kaarten tegelijk zichtbaar zijn, maar de rode kaart in de rechterhand nog altijd onzichtbaar is. Zo wacht u rustig totdat de toeschouwer een kaart heeft aangewezen.
Duw nu met de linkerduim de bovenste paar kaarten van de linker- in de rechterhand. Op datzelfde moment gebruikt u de linker middelvinger om de onderste kaart (dat is de kaart met de rode rug) naar de rechterhand te duwen. De rode kaart moet onder de andere kaarten terechtkomen. Vang de kaart zodanig op, dat de korte zijde die het verst van u vandaan is, tegen de onderste twee kootjes van uw rechter wijsvinger ligt, en de linkerpunt van de kaart in de bovenste knokkel.
Alle andere kaarten worden nu over deze kaart heengeduwd, zodat de rode kaart altijd in de rechterhand blijft liggen, onder de spreiding van de kaarten. De kaart moet onzichtbaar blijven. Deze kaartbeheersing heet de "undercul", en is een geliefde beheersing onder valsspelers en Darwin Ortiz.U moet de toeschouwer van de kaarten afleiden als u de rode kaart naar de rechterhand geeft. Niet omdat u misschien verraadt waar u mee bezig bent, maar omdat een undercul, hoe perfect ook uitgevoerd, altijd een abnormale beweging is.
Bovendien heeft u een goede afleiding: u kijkt de toeschouwer in de ogen en vraagt of hij een kaart wil aanwijzen die hem bevalt. Als u tegen de toeschouwer praat, zal hij u aankijken. U kijkt uiteraard terug, en op dat moment kunt u de undercul uitvoeren. Let er op dat u geen gehaaste bewegingen maakt, daar dit de aandacht van de toeschouwer terugtrekt naar de kaarten.
Tegen de tijd dat de toeschouwer een kaart gaat aanwijzen, heeft u vast en zeker reeds de helft van het spel in de rechterhand. Op een gegeven moment raakt de linkerhand leeg. Als u nog enkele kaarten in de linkerhand overheeft, dan stopt u met doorgeven. Spreidt de kaarten zover u kunt, zodat er zoveel mogelijk kaarten tegelijk zichtbaar zijn, maar de rode kaart in de rechterhand nog altijd onzichtbaar is. Zo wacht u rustig totdat de toeschouwer een kaart heeft aangewezen.
Zou het niet mooi zijn als uw evenement een blijvende indruk achterlaat?
Stuur dit formulier op, of e-mail naar emanuel.chester [op] omegajunior.net.