In uw linkerhand ligt het kaartspel, met de rode kaart als onderste, met alle beeldzijden omhoog, op 1 kaart na, die zijn blauwe rug toont en een eindje uit het spel naar voren steekt. Voor de laatste maal reikt de rechterhand over het spel heen, en neemt de uitgestoken kaart er uit. De toeschouwer weet nog niet dat dit de klaver negen is.
(Ik moet bekennen dat er slimmerds zijn die op dit moment aannemen en zelfs luidkeels beweren dat dit toch de gekozen kaart is, ondanks dat dit geen logische gevolgtrekking is).
Leg de blauwgerugde kaart met de rug boven op het spel in de linkerhand, maar laat haar naar rechts en voren uitsteken. Klem de kaart vast met uw linkerduim, en pak haar weer op met de rechterhand, langs de lange kant, tussen duim en vingers. Draai nu linkerhand met de rug omhoog. Hierdoor wordt de ene rode rug getoond. Schenk er verder schijnbaar geen aandacht aan, maar vestig er toch nog de aandacht op door te beweren dat u het spel niet meer nodig heeft, waarna u het spel wegsteekt.
Probeer niet de kaarten in een doosje te doen, dit gaat erg lastig met 1 hand en u loopt de kans de rode kaart van de blauwe te verschuiven. Steek het spel gewoon in een jas- of vestzak. Let er op dat als u het spel wegsteekt in een doorschijnend hemd, of neerlegt op een tafel, dat het niet met de rug maar met het beeld richting toeschouwers ligt. Als de kaarten verschuiven zijn alleen de beelden zichtbaar, en wordt het verschil in rugkleuren niet verraden.
Uw toeschouwers hebben nu heel even gezien dat er een rode kaart bovenop dat spel lag. Zij zullen denken "Is dat spel nu weer rood? Daarnet was het nog blauw!". Omdat u het spel meteen wegsteekt, blijft dit stukje magie tot een kort moment beperkt. Het is psychologisch wel een belangrijk moment, omdat u hiermee de status van het spel terug heeft gebracht tot hoe ze was aan het begin van de vertoning (namelijk rood). De magie rondom het spel kaarten is daarmee afgerond. (Er zullen ook toeschouwers zijn die denken: "Dus daar is die rode kaart naartoe!").
Leg de blauwgerugde kaart met de rug boven op het spel in de linkerhand, maar laat haar naar rechts en voren uitsteken. Klem de kaart vast met uw linkerduim, en pak haar weer op met de rechterhand, langs de lange kant, tussen duim en vingers. Draai nu linkerhand met de rug omhoog. Hierdoor wordt de ene rode rug getoond. Schenk er verder schijnbaar geen aandacht aan, maar vestig er toch nog de aandacht op door te beweren dat u het spel niet meer nodig heeft, waarna u het spel wegsteekt.
Probeer niet de kaarten in een doosje te doen, dit gaat erg lastig met 1 hand en u loopt de kans de rode kaart van de blauwe te verschuiven. Steek het spel gewoon in een jas- of vestzak. Let er op dat als u het spel wegsteekt in een doorschijnend hemd, of neerlegt op een tafel, dat het niet met de rug maar met het beeld richting toeschouwers ligt. Als de kaarten verschuiven zijn alleen de beelden zichtbaar, en wordt het verschil in rugkleuren niet verraden.
Uw toeschouwers hebben nu heel even gezien dat er een rode kaart bovenop dat spel lag. Zij zullen denken "Is dat spel nu weer rood? Daarnet was het nog blauw!". Omdat u het spel meteen wegsteekt, blijft dit stukje magie tot een kort moment beperkt. Het is psychologisch wel een belangrijk moment, omdat u hiermee de status van het spel terug heeft gebracht tot hoe ze was aan het begin van de vertoning (namelijk rood). De magie rondom het spel kaarten is daarmee afgerond. (Er zullen ook toeschouwers zijn die denken: "Dus daar is die rode kaart naartoe!").
Zou het niet mooi zijn als uw evenement een blijvende indruk achterlaat?
Stuur dit formulier op, of e-mail naar emanuel.chester [op] omegajunior.net.