Zo blijft u over met een kaart in uw rechterhand, waarvan alleen nog de blauwe rug getoond werd. Maak een hoop drama door te beweren dat, ondanks de blauwe rug, deze kaart toch de klaver negen is. Ik probeer dit totaal ongeloofwaardig over te brengen. Hoe dommer het klinkt, des te beter.
Ik draai de kaart tussen mijn vingertoppen, kijk naar de beeldzijde en zeg: "Dat was toch de kaart die u heeft gekozen, nietwaar, de harten vrouw?". Tegelijk doe ik net alsof de truuk in het water is gevallen. Ik kijk de toeschouwer diep bedroefd aan, totdat deze reageert. Desnoods reageer ikzelf: "Nee, u had de klaver negen gekozen!". Dan kijk ik nog eens naar de kaart.
Plotseling valt het me in: ik begin te lachen. Ik heb de kaart in de rechterhand aan de lange kant tussen duim en wijsvinger. De middelvinger ligt langs de wijsvinger. De beeldzijde is naar mij gericht. Met de middelvinger duw ik tegen de lange kant aan, zodat ze tussen duim en wijsvinger doorkantelt, een halve slag. Hiermee wordt onder boven, en links rechts, zodat de kaart praktisch in de handpalm ligt, met de vingers reikend naar de linker lange kant van de kaart. Vanuit deze positie is het een korte weg naar de mechanicsgreep. Ik zeg: "Jawel, de klaver negen!". Uiteindelijk neem ik de kaart in mechanicsgreep, toon haar beeldzijde en dat het onmogelijke me toch gelukt is.
Als aandenken aan dit staaltje onmogelijkheid geeft u de klaver negen aan de toeschouwer die haar gekozen heeft. Enkele toeschouwers zullen deze kaart nog lang van dichtbij willen bekijken.
Plotseling valt het me in: ik begin te lachen. Ik heb de kaart in de rechterhand aan de lange kant tussen duim en wijsvinger. De middelvinger ligt langs de wijsvinger. De beeldzijde is naar mij gericht. Met de middelvinger duw ik tegen de lange kant aan, zodat ze tussen duim en wijsvinger doorkantelt, een halve slag. Hiermee wordt onder boven, en links rechts, zodat de kaart praktisch in de handpalm ligt, met de vingers reikend naar de linker lange kant van de kaart. Vanuit deze positie is het een korte weg naar de mechanicsgreep. Ik zeg: "Jawel, de klaver negen!". Uiteindelijk neem ik de kaart in mechanicsgreep, toon haar beeldzijde en dat het onmogelijke me toch gelukt is.
Als aandenken aan dit staaltje onmogelijkheid geeft u de klaver negen aan de toeschouwer die haar gekozen heeft. Enkele toeschouwers zullen deze kaart nog lang van dichtbij willen bekijken.
Zou het niet mooi zijn als uw evenement een blijvende indruk achterlaat?
Stuur dit formulier op, of e-mail naar emanuel.chester [op] omegajunior.net.